RAOUL MICHEL

“Alles wat ik mee heb gemaakt heeft me gevormd tot de muzikant die ik nu ben.”

Bron van vermaak, een manier om creatief bezig te zijn of een vorm van erkenning; er zijn talloze redenen om muziek te maken. Voor Raoul Michel (1987) is muziek de fundering waar hij altijd op heeft kunnen bouwen. De zanger/gitarist uit Haarlem krijgt op zijn zesde voor het eerst een gitaar in handen. Niet zo vreemd, met twee ouders die samen in een band spelen. In een roerige jeugd is zijn gitaar de enige constante in een omgeving die steeds verandert. Muziek biedt hem een plek die altijd leuk is, een thuis voor iemand zonder thuis. Het is een uitlaatklep voor gevoelens van verwarring, verdriet en boosheid.

Op zijn 18e doet hij auditie voor en wordt hij toegelaten op het Conseratorium van Alkmaar (nu Haarlem), waar hij een jaar later naartoe verhuist, om zich nog meer in de muziek onder te dompelen. Het eerste deel van de droom is verwezenlijkt, maar hij staat pas aan het begin. De regels van het conservatorium bieden houvast en een blik vooruit. Op de dag dat hij er binnen stapt, slaat hij een pagina om naar een nieuwe fase in zijn leven.

“Welkom op de plek waar niets meer te kiezen is” Welkom in de wereld

Hij stort zich volledig op zijn studie. Alle kennis die hij vergaart heeft effect op zijn ontwikkeling tot gitarist en songwriter; bij zijn eindexamen speelt hij uitsluitend eigen werk. Met één uitzondering: Older Chests, van Damien Rice. De Ierse singer-songwriter is altijd al een inspiratiebron geweest voor Raoul en laat hem zien dat techniek dienend moet zijn om de emotie van een liedje over te kunnen brengen op de luisteraar.  

De inkt op zijn diploma is nog niet droog of hij is professioneel muzikant. Hij staat meer dan tweehonderd keer per jaar op de planken als gitarist bij o.a. Candy Dulfer, Boris, Waylon en Jennie Lena. Met schoolvrienden vormt hij de band Van Huys Uit, waarin hij als songwriter en gitarist nog steeds actief is. Hoewel hij blijft schrijven, staat zijn solocarrière als songwriter in de wacht. Tot hij zijn oude gitaarleraar tegen het lijf loopt. Die verzekert hem dat hij zijn tijd verdoet. Hij moet alleen verder, met eigen liedjes.

“Je denkt dat je droomt en niets is wat het lijkt / tot het moment dat je wakker wordt en de illusie voor je ogen verdwijnt. En dat je denkt: kon ik maar terug naar hoe het was.” Kon ik maar terug

Door de ontdekking van Maarten van Roozendaal en gevoed door zijn verleden krijgen zijn teksten meer diepgang. Teksten waarin hij geen blad voor de mond neemt, waar gevoel en eerlijkheid centraal staan, die raken en aan het denken zetten. Liedjes over niet krijgen wat je wilt, voor harde feiten komen te staan en genieten van het moment, omdat je nooit weet of het ooit nog terug komt. Het resultaat is de EP ‘Welkom in de wereld’, zijn eerste wapenfeit als soloartiest. “Muziek betekent thuiskomen voor mij. Liedjes zijn de bouwstenen waarmee je je eigen huis bouwt, met je band als familie. Dat huis staat er zolang als je zelf wilt.”

De EP geeft zijn leven als artiest bestaansrecht. Als Raoul Michel wil hij een stempel achterlaten met zijn muziek en de droom van zijn vader waarmaken. “Het is tijd voor de sprong in het diepe” zegt Raoul over zijn debuut-EP. “Ik zoek nu weer de onzekerheid op. Buiten je comfortzone ligt de plek waar je groeit. Ik heb lang genoeg gewacht.”